Blog

A Osteointegración Dos Implantes Dentais

01-09-2018
A osteointegración é o proceso que realiza o corpo humano para crear unha conexión directa e funcional entre o óso e a superficie dos implantes dentais.
A osteointegración é o proceso que realiza o corpo humano para crear unha conexión directa e funcional entre o óso e a superficie dos implantes dentais.

Despois da colación dun implante dental, iníciase un proceso coñecido como osteointegración, no que se termina creando unha conexión directa e efectiva entre o óso e a superficie do devandito implante. Cando se realiza un tratamento de  implantoloxía, a broca penetra e destrúe a arquitectura normal do óso, os vasos sanguíneos dánanse e este espazo énchese rapidamente de sangue. Nese momento colócase un implante de titanio na zona preparada no óso, que se mantén en posición grazas á fricción.

Nos primeiros minutos, o sangue comeza a  irrigar inmediatamente a zona, proporcionando os recursos necesarios para a súa curación. Os  ións e proteínas comezan a adherirse á superficie do implante dental.  Ao pouco tempo, o sangrado detense debido á acción das praquetas que adhiren aos vasos danados e liberan diversas substancias que estimulan a división celular. O  coágulo enche a ferida formándose una matriz provisional que tamén se adhire ao implante.

Oseintegración de implantes dentales

Durante as primeiras horas, as células  inmunitarias limpan a ferida do resto de tecido e eliminan as bacterias existentes. As substancias liberadas polas praquetas aumentan a permeabilidade vascular, permitindo que os  leucocitos deslícense a través dos espazos creados polas células  endoteliais. Os  leucocitos e  macrófagos móvense pola zona destruíndo as bacterias e liberando as encimas dixestivas. Este é un momento clave, xa que é entón cando a ferida pode seguir o seu proceso de curación normal ou infectarse, provocando o fracaso do tratamento de  implantoloxía.

Días despois da cirurxía, os  fibroblastos  migran cara á ferida, onde sintetizan compoñentes como o  coláxeno para protexer a matriz  extracelular. As células  perivasculares viaxan a outras zonas formando novos vasos sanguíneos que van restaurar a achega de osíxeno, promovendo así a curación dos tecidos.

Uns 7 días despois, os  osteoclastos adhírense ao óso residual  reabsorbendoo e creando espazo para o desenvolvemento de novo óso. Con todo, isto reducirá inicialmente a estabilidade do implante. As células  perivasculares tamén  migrarán cara á superficie do implante onde se diferenciarán en novos  osteoblastos. Estes forman unha matriz que se  mineralizará mediante a incorporación de  fosfato  cálcico. Pasada a primeira semana comézase a formar óso primario na superficie do implante, que terminará a súa remodelación ao cabo dunhas semanas.

Te puede interesar…